همیشه من بوده ام
در آن هنگام که ظالمانه و از خودپسندانه من را خورد کرده و چشم خیس پشت سر میگزاشتی ...
آن هنگام که صدای تو شکننده و سبب بهت من بود
و آن هنگاه که صدای رویای من نومیدانه تورا صدا میکرد،تویی که هرگز مرا نبودی
و در آن شب تاریک که ستاره ها مرا سوگوارانه میبردند
آه...
و در آن زمان همیشه من بوده ام ...
من بوده ام که ناباورانه تو را نظاره کنم هیچ نگویم
باز من بودم که گرم در آغوش خود میبوسیدمت،فقط رویایت را
...
چگونه میتوانم بروم وقتی جایی برای رفتن ندارم
آن زمان که ب خود آمدم آغوش تو مرا مسکن و چشمانت مرا امید بود
و حال بی خانمان و مایوس در جاده ی بی انتهای رو به رویم تو را مینگرم
جاده ای بس تنگ و ناصاف و کشنده
تو را رها خواهم کرد
چون همیشه من بوده ام
کلمات کلیدی:
